Eerste week SURI
Blijf op de hoogte en volg Elise
19 September 2014 | Suriname, Paramaribo
Daar gaat 'ie dan, mijn allereerste reisverslag!
Wat een spanning! Maandag 8 september kreeg ik om 20:30 te horen dat ik de volgende dag toch naar SURI mocht gaan. Stephan (van BLUE FROG) en Manon (van ACTIVITY INTERNATIONAL) hadden die dag nl. nog geregeld dat mijn MKV werd goedgekeurd.
Dinsdagochtend zijn papa en ik 07:00 naar Amsterdam gereden om mijn MKV bij het consulaat op te halen en toen ik deze binnen had kon het avontuur eindelijk beginnen!
Met papa, mama, Henk - jan, Caro, Lisa en Santje op weg naar Dusseldorf. Rond 15:30 wilde ik in checken maar ik had mijn ticket voor terug niet uitgeprint (natuurlijk had ik dat wel gedaan maar dat was ik even vergeten door de stress omdat ik voor 15:45 ingecheckt moest zijn), dus dat moest nog even gebeuren. Vervolgens de koffer op de band, kak, ook nog 5 kg te zwaar! Gelukkig mocht de koffer zonder er wat uit te halen of bijbetalen mee, chill!
Toen met z'n allen naar de gate om afscheid te nemen, gelukkig geen groot drama maar gewoon tot over vier maanden schatjes! Trouwens, het leek Santje erg leuk als ik naast die ontzettend grote brede donkere man kwam te zitten in het vliegtuig maar nee, ik zat naast een bijna-albino-Duitser.
De vlucht was prima, ook 24 uur wachten op Curaçao ging snel voorbij (voor zover 24 uur snel kan gaan). Uiteindelijk de vlucht naar Paramaribo van 2 uurtjes en vanaf het vliegveld nog een uur naar mijn nieuwe huissie.
Serieus, ik ben veel gewend qua rij-stijl maar dit sloeg alles. Ik ben blij dat ik het overleefd heb.
'S nachts (donderdag) 01:00 Surinaamse tijd kwam ik aan (Nederlandse tijd 06:00). Meteen een rondleiding van de huisbaas (Peter, blanke man, spreekt Nederlands met Surinaams accent, grappig ja) gekregen en toen eindelijk naar bed!
Die donderdag een beetje gechillt, kennis gemaakt met leuke huisgenoten, boodschappen gedaan en tegen de avond kwam Marit thuis. Marit doet hetzelfde als mij maar is 1 week eerder gekomen. Het is fijn dat we bij elkaar in huis zitten want zo kunnen we elkaar steunen met alles. Bijv. als we samen naar t werk gaan (30 minuten fietsen met 34 graden), over straat lopen en continu worden nagefloten, getoeterd en ge-'psssst', als ik mijn verhaal kwijt moet over dat ik (met 30 graden), 1,5 uur in de stad heb gelopen op zoek naar een bepaalde winkel, die op elke hoek van de straat blijkt te zitten, etc.
Marretje en Jessica zijn ook hier met Activity International en werken bij hetzelfde weeshuis maar zitten iets verder van Marit en mij af. Gelukkig is de taxi goedkoop en veilig dus kunnen we 's avonds gewoon afspreken.
Zo zijn we twee keer bij Zin! geweest, daar komen veel Nederlanders zwemmen en chillen. Naar Renah waar je lekker Javaans kunt eten, bij 't Vat geweest waar iedereen gaat salsa dansen (DAAR KUN JE OOK FRIKADELLEN EN KROKETTEN ETEN, JEEJ! ) maar ook gewoon lekker zitten en hangen in onze buitenkeuken/kamer met een parbobiertje of chiller en Lilly (de kleine kat).
Afgelopen dinsdag had ik introductie op het werk. Ik werk in een weeshuis, Claudia A. Het is een weeshuis voor ongeveer 30 kinderen van 1,5 - 14 waarvan de ouders besmet zijn met HIV waardoor ze niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen.
Het is wel te zien en te merken dat ook hier de armoede groot is. Jeetje, wat een accomodatie..
Als je binnen komt een gang naar achteren van 2,5 meter breed. Rechts zitten de slaapzaaltjes voor de jongens (3 stapelbedden, 3 bedden hoog) waar je zo naar binnen kunt kijken omdat er alleen tralies is en geen muur. Achter die slaapzalen zit een keuken, de wc's en 1 douche, boven is voor de meisjes hetzelfde.
Die gang naar achteren is zo'n acht meter lang en dan kom je op het speelplein (zand). Het speelplein ligt pal in de zon (de hele dag), is omgeven door twee muren aan de zijkant en aan de achterkant een soort klaslokaal waar ze in de vakantie bijv. knutselen en boekjes lezen.
Ik ga hier drie a vier dagen in de week werken, voornamelijk dagdiensten maar nu zijn er nog vakantiekrachten en zijn we met vijf vrijwilligsters (de aankomende twee weken) dus wisselen we af met dagdiensten en late diensten.
De eerste week ben ik dus goed door gekomen! Hier leer je snel mensen kennen als je ergens bent of via via dus dat is leuk☺️
Ook is er genoeg te doen en zit ik dicht bij het centrum waardoor ik overdag overal naar toe kan lopen. Het enige dikke vette minpunt is dat ik ontzettend last heb van de muggen hier en er zelfs over aangesproken word, jeej heb ik dat weer. Als ik word gestoken krijg ik dikke grote rode vlekken die na een aantal dagen blauw/paars weg trekken. Het lijkt een beetje allergische reactie dus als ik thuis ben zit ik gewoon met lange broek in de sokken en een vestje met lange mouwen, want insmeren met DEET bijv. helpt ook niet echt. En dat met 35 graden, echt fijn!
Story of my life.
Liefs X
Wat een spanning! Maandag 8 september kreeg ik om 20:30 te horen dat ik de volgende dag toch naar SURI mocht gaan. Stephan (van BLUE FROG) en Manon (van ACTIVITY INTERNATIONAL) hadden die dag nl. nog geregeld dat mijn MKV werd goedgekeurd.
Dinsdagochtend zijn papa en ik 07:00 naar Amsterdam gereden om mijn MKV bij het consulaat op te halen en toen ik deze binnen had kon het avontuur eindelijk beginnen!
Met papa, mama, Henk - jan, Caro, Lisa en Santje op weg naar Dusseldorf. Rond 15:30 wilde ik in checken maar ik had mijn ticket voor terug niet uitgeprint (natuurlijk had ik dat wel gedaan maar dat was ik even vergeten door de stress omdat ik voor 15:45 ingecheckt moest zijn), dus dat moest nog even gebeuren. Vervolgens de koffer op de band, kak, ook nog 5 kg te zwaar! Gelukkig mocht de koffer zonder er wat uit te halen of bijbetalen mee, chill!
Toen met z'n allen naar de gate om afscheid te nemen, gelukkig geen groot drama maar gewoon tot over vier maanden schatjes! Trouwens, het leek Santje erg leuk als ik naast die ontzettend grote brede donkere man kwam te zitten in het vliegtuig maar nee, ik zat naast een bijna-albino-Duitser.
De vlucht was prima, ook 24 uur wachten op Curaçao ging snel voorbij (voor zover 24 uur snel kan gaan). Uiteindelijk de vlucht naar Paramaribo van 2 uurtjes en vanaf het vliegveld nog een uur naar mijn nieuwe huissie.
Serieus, ik ben veel gewend qua rij-stijl maar dit sloeg alles. Ik ben blij dat ik het overleefd heb.
'S nachts (donderdag) 01:00 Surinaamse tijd kwam ik aan (Nederlandse tijd 06:00). Meteen een rondleiding van de huisbaas (Peter, blanke man, spreekt Nederlands met Surinaams accent, grappig ja) gekregen en toen eindelijk naar bed!
Die donderdag een beetje gechillt, kennis gemaakt met leuke huisgenoten, boodschappen gedaan en tegen de avond kwam Marit thuis. Marit doet hetzelfde als mij maar is 1 week eerder gekomen. Het is fijn dat we bij elkaar in huis zitten want zo kunnen we elkaar steunen met alles. Bijv. als we samen naar t werk gaan (30 minuten fietsen met 34 graden), over straat lopen en continu worden nagefloten, getoeterd en ge-'psssst', als ik mijn verhaal kwijt moet over dat ik (met 30 graden), 1,5 uur in de stad heb gelopen op zoek naar een bepaalde winkel, die op elke hoek van de straat blijkt te zitten, etc.
Marretje en Jessica zijn ook hier met Activity International en werken bij hetzelfde weeshuis maar zitten iets verder van Marit en mij af. Gelukkig is de taxi goedkoop en veilig dus kunnen we 's avonds gewoon afspreken.
Zo zijn we twee keer bij Zin! geweest, daar komen veel Nederlanders zwemmen en chillen. Naar Renah waar je lekker Javaans kunt eten, bij 't Vat geweest waar iedereen gaat salsa dansen (DAAR KUN JE OOK FRIKADELLEN EN KROKETTEN ETEN, JEEJ! ) maar ook gewoon lekker zitten en hangen in onze buitenkeuken/kamer met een parbobiertje of chiller en Lilly (de kleine kat).
Afgelopen dinsdag had ik introductie op het werk. Ik werk in een weeshuis, Claudia A. Het is een weeshuis voor ongeveer 30 kinderen van 1,5 - 14 waarvan de ouders besmet zijn met HIV waardoor ze niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen.
Het is wel te zien en te merken dat ook hier de armoede groot is. Jeetje, wat een accomodatie..
Als je binnen komt een gang naar achteren van 2,5 meter breed. Rechts zitten de slaapzaaltjes voor de jongens (3 stapelbedden, 3 bedden hoog) waar je zo naar binnen kunt kijken omdat er alleen tralies is en geen muur. Achter die slaapzalen zit een keuken, de wc's en 1 douche, boven is voor de meisjes hetzelfde.
Die gang naar achteren is zo'n acht meter lang en dan kom je op het speelplein (zand). Het speelplein ligt pal in de zon (de hele dag), is omgeven door twee muren aan de zijkant en aan de achterkant een soort klaslokaal waar ze in de vakantie bijv. knutselen en boekjes lezen.
Ik ga hier drie a vier dagen in de week werken, voornamelijk dagdiensten maar nu zijn er nog vakantiekrachten en zijn we met vijf vrijwilligsters (de aankomende twee weken) dus wisselen we af met dagdiensten en late diensten.
De eerste week ben ik dus goed door gekomen! Hier leer je snel mensen kennen als je ergens bent of via via dus dat is leuk☺️
Ook is er genoeg te doen en zit ik dicht bij het centrum waardoor ik overdag overal naar toe kan lopen. Het enige dikke vette minpunt is dat ik ontzettend last heb van de muggen hier en er zelfs over aangesproken word, jeej heb ik dat weer. Als ik word gestoken krijg ik dikke grote rode vlekken die na een aantal dagen blauw/paars weg trekken. Het lijkt een beetje allergische reactie dus als ik thuis ben zit ik gewoon met lange broek in de sokken en een vestje met lange mouwen, want insmeren met DEET bijv. helpt ook niet echt. En dat met 35 graden, echt fijn!
Story of my life.
Liefs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
